Перевод: с польского на русский

с русского на польский

z piorunami

  • 1 burza

    сущ.
    • буря
    • гроза
    • метель
    • приступ
    • ураган
    • шторм
    • штурм
    * * *
    burz|a
    буря; гроза (z piorunami);

    zbiera się na \burzaę собирается гроза; \burza piaskowa песчаная буря; \burza morska (na morzu) шторм; \burza magnetyczna магнитная буря; \burza protestów перен. буря протестов; ● \burza w szklance wody буря в стакане воды

    * * *
    ж
    бу́ря; гроза́ ( z piorunami)

    zbiera się na burzę — собира́ется гроза́

    burza piaskowa — песча́ная бу́ря

    burza magnetyczna — магни́тная бу́ря

    burza protestówперен. бу́ря проте́стов

    Słownik polsko-rosyjski > burza

  • 2 piorun

    сущ.
    • гром
    • молния
    * * *
    ♂, Р. \piorunu/\pioruna 1. молния ž; гром;

    uderzył \piorun ударила молния; huk \piorunów раскаты грома; ciskać \piorunami перен. метать громы и молнии;

    2. о знач, нареч. \piorunem разг. молниеносно, мигом;
    zrobić coś \piorunem мигом сделать что-л.
    +

    1. grom 2. błyskawicznie

    * * *
    м, P piorunu / pioruna
    1) мо́лния ż; гром

    uderzył piorun — уда́рила мо́лния

    huk piorunów — раска́ты гро́ма

    ciskać piorunamiперен. мета́ть гро́мы и мо́лнии

    2) в знач. нареч. piorunem разг. молниено́сно, ми́гом

    zrobić coś piorunem — ми́гом сде́лать что́-л.

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > piorun

См. также в других словарях:

  • burza — ż II, DCMs. burzarzy; lm D. burz «gwałtowne zakłócenie równowagi atmosferycznej, połączone z silnym wiatrem, często z grzmotami i piorunami oraz z obfitymi opadami» Burza gradowa, śnieżna, huraganowa, z piorunami. Burza na morzu. Zbiera się na… …   Słownik języka polskiego

  • piorun — m IV, D. a ( u), Ms. piorunnie; lm M. y «gwałtowne i potężne wyładowanie elektryczności pomiędzy dwiema chmurami albo pomiędzy chmurą a ziemią, któremu towarzyszy huk i błyskawica; grom» Jasny, gwałtowny, nagły, ogłuszający piorun. Huk, trzask,… …   Słownik języka polskiego

  • ciskać — Ciskać, miotać (na kogoś) bluźnierstwa, klątwy, przekleństwa, obelgi itp.; ciskać, miotać bluźnierstwami, przekleństwami, obelgami itp. «przeklinać, wyklinać, wyzywać kogoś, ubliżać, złorzeczyć komuś»: Lokalni urzędnicy zgrzytają zębami i miotają …   Słownik frazeologiczny

  • grom — 1. Ciskać, miotać, rzucać itp. gromy, pioruny, piorunami «wymyślać komuś, oburzać się na kogoś, na coś»: Prokurator w gniewnym uniesieniu grzmiał i ciskał gromy. Puls 8/1980. 2. Coś spadło, uderzyło, runęło itp. jak grom, jak piorun (z jasnego… …   Słownik frazeologiczny

  • miotać — Ktoś miota z oczu błyskawice, pioruny; czyjeś oczy miotają błyskawice, pioruny zob. oko 18. Miotać gromy, pioruny, piorunami zob. grom 1. Miotać (na kogoś) bluźnierstwa, klątwy, przekleństwa, obelgi itp., miotać bluźnierstwami, przekleństwami,… …   Słownik frazeologiczny

  • piorun — pot. Choćby pioruny biły, trzaskały «mimo największych przeszkód, trudności, mimo wszystko» Ciskać, miotać, rzucać itp. pioruny, piorunami zob. grom 1. Coś spadło, uderzyło, runęło itp. jak piorun (z jasnego nieba) zob. grom 2. Iść do pioruna zob …   Słownik frazeologiczny

  • rzucić — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… …   Słownik frazeologiczny

  • rzucać — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… …   Słownik frazeologiczny

  • nadejść — dk, nadejśćjdę, nadejśćjdziesz, nadejśćjdź, nadszedł, nadeszła, nadeszli, nadszedłszy nadchodzić ndk VIa, nadejśćdzę, nadejśćdzisz, nadejśćchodź, nadejśćdził 1. «o ludziach i zwierzętach: idąc dojść do określonego miejsca w określonym czasie;… …   Słownik języka polskiego

  • piorunować — ndk IV, piorunowaćnuję, piorunowaćnujesz, piorunowaćnuj piorunowaćował, piorunowaćowany «gwałtownie występować przeciw komuś lub czemuś, surowo napominać, strofować, gromić; kląć, przeklinać; sadzić piorunami» Piorunować na nieudolność handlu, na …   Słownik języka polskiego

  • burza — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zjawisko atmosferyczne charakteryzujące się gwałtowną ulewą i towarzyszącymi jej grzmotami, piorunami i silnymi, porywistymi wiatrami : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»